Adam Myjak

Kalendarium

1947

3 stycznia: Adam Myjak urodził się w Starym Sączu. Był najstarszym z pięciorga dzieci Antoniego Myjaka i Reginy Borczuch.

1948

Rodzina Myjaków przeniosła się do Częstochowy, gdzie później Adam rozpoczął naukę w szkole podstawowej.

1958

Rodzina przeprowadziła się do Sandomierza. Adam kontynuował naukę w szkole podstawowej, a następnie w Liceum Ogólnokształcącym im. Długosza.

Mój dom rodzinny był w Sandomierzu, pięknym mieście, które do dzisiaj jest tym miejscem, które ciągle powraca do mnie poprzez swoją niepowtarzalną atmosferę. Wąwozy, kościoły, stare domy, uliczki, ludzie są w mojej pamięci i otaczają mój dom rodzinny, pełen spokoju, oparcia i wiary we mnie. Są chwile, kiedy obraz domu wraca do mnie z wyjątkową ostrością i wtedy przypomina mi, co jest w życiu naprawdę ważne.

Myjak. 2005 (tekst niepublikowany).

1965

czerwiec: Adam Myjak zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. Długosza w Sandomierzu.
październik: Rozpoczął studia na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP w pracowni prof. Stanisława Kulona. Studia kontynuował w pracowniach prof. Stanisława Słoniny, Zofii Demkowskiej i Bohdana Chmielewskiego.

Zawsze moim marzeniem było studiować w ASP w Warszawie lub Krakowie. Z perspektywy małego miasteczka (Sandomierz) wydawało się to szczytem marzeń. Wspaniała tradycja obu tych uczelni, wielkie nazwiska artystów wyznaczających kierunki sztuki polskiej, były magnesem, który przyciągał. Pragnąłem studiować malarstwo, bowiem od wczesnych lat dziecięcych rysowałem i malowałem. Próbowałem również nieśmiało rzeźbić, zafascynowany oglądanym kiedyś filmem o Dunikowskim. Przypadek sprawił, że kiedy po maturze pojechałem z matką do Warszawy złożyć prace na dopuszczenie do egzaminu, spotkałem wcześnie rano w Akademii (pociąg z Sandomierza przyjechał do Warszawy o 7.00) profesora Stanisława Kulona. Po obejrzeniu prac skierował mnie na Wydział Rzeźby. Nie miałem odwagi zaprotestować, że pragnę na malarstwo i tak już pozostało.

A.Myjak. 2005 (tekst niepublikowany).

1967

Adam Myjak zdobył II nagrodę za najlepszą pracę studencką.

1968

maj: Za rzeźbę Zwycięstwo otrzymał II nagrodę w konkursie zorganizowanym z okazji 25-lecia Ludowego Wojska Polskiego.

1970

7 stycznia: Pierwsza indywidualna wystawa Adama Myjaka w Galerii Rzeźby w Warszawie. Autor pokazał 20 rzeźb wykonanych z gliny ceramicznej.
10 marca: Wystawa została przeniesiona do Fabryki Samochodów Osobowych na Żeraniu w Warszawie.

Rzadko używam w pracy narzędzi, staram się pracować gołymi rękami, najpewniej kształtuję materiał, gdy czuję go pod palcami. Tworzywo jest wtedy najbardziej posłuszne, rzeźba staje się zapisem nie tylko mojej idei, ale również mojej pracy. Interesuje mnie forma dzika, rozwichrzona, przechodząca w surowe bryły. Forma, którą materia rozsadza od wewnątrz, strzępi, wybija z geometrycznych praw i prawidłowości, forma pętająca osaczającą materię, rozwierająca się i napinająca. Chciałbym wydobyć dramat tych brył. (…) Szukam znaku, który pobudzałby wyobraźnię, zmuszał do refleksji nad sobą i światem, znaku, który wdarłby się w duszę i zostawił ślad w ludzkiej pamięci. (…) Nigdy nie mogę powiedzieć, że zrobię rzeźbę, ja ją robię. Nie mogę powiedzieć, że osiągnę cel, satysfakcję daje mi samo szukanie.

Myjak, Rzeźba i praca, „Orientacje”, XII.1970-I.1971.

Adam Myjak otrzymał III nagrodę w konkursie na dzieło plastyczne zorganizowanym z okazji 500-lecia urodzin Mikołaja Kopernika.
Myjak rozpoczął współpracę z dwumiesięcznikiem studenckim „Orientacje”, zajmował się m.in. oprawą plastyczną pisma.

Studiów nie wspominam szczególnie dobrze, czułem się trochę osamotniony i speszony dużym miastem, ówczesną atmosferą na uczelni. Dopiero kiedy poznałem Krzysztofa Karaska, wciągnął mnie on w wir życia artystycznego, które kształtowało się jednak poza uczelnią. Poznałem wtedy wielu znakomitych poetów i pisarzy (Jarosława Markiewicza, Stanisława Barańczaka, Tomasza Burka, Adama Zagajewskiego, Juliana Kornhausera, Ryszarda Krynickiego), którzy spowodowali moją fascynację poezją i literaturą, a tak naprawdę sztuką.

Myjak. 2005 (tekst niepublikowany).

1971

11 czerwca: Adam Myjak otrzymał dyplom z wyróżnieniem (w pracowni prof. Bohdana Chmielewskiego).
1 października: Rozpoczął pracę pedagogiczną na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP.
9 grudnia 1971 – 3 stycznia 1972: Rzeźba Stary aktor, wyróżniona II nagrodą w ogólnopolskim konkursie „Człowiek – praca – środowisko” została zaprezentowana na pokonkursowej wystawie w warszawskiej Zachęcie.
grudzień: Na III Ogólnopolskiej Wystawie Rzeźby Młodych, która odbyła się w Pałacu Sztuki w Krakowie, autor otrzymał medal i stypendium twórcze Ministerstwa Kultury i Sztuki.
Zdobył również II nagrodę w konkursie na medal „Za wybitne osiągnięcia w służbie wojskowej”

Mój debiut przypadł na lata siedemdziesiąte. Był to czas konceptualizmu, nowych struktur w sztuce. Figuracja popadła w niełaskę. Ludzki wizerunek nie był w modzie. Mnie ciągnęło w tym kierunku. Świadomie nawiązywałem do tego nurtu. Artysta nie może sztucznie wymyślać siebie. Twórczość bierze się z wewnętrznej potrzeby. Niektórzy krytycy byli nieufni wobec moich pierwszych poczynań. Trzeba szukać nowych dróg podpowiadali. A dla mnie nowe – to inne. Chodzi przecież o twórczość osobistą, o własną interpretację. W kształcie każdej rzeźby kryje się moja wrażliwość, mój świat wewnętrzny, mój instynkt, moje przemyślenia i emocje.

Henkel, Adam Myjak: rzeźba ma ciało i duszę, „Kobieta i Życie” nr 9, 28.II.1990.

1972

1 marca: Adam Myjak został asystentem w pracowni doc. Stanisława Kulona w warszawskiej ASP.
9 marca – 3 kwietnia: Na indywidualnej wystawie „Portret” w Galerii Rzeźby w Warszawie autor pokazał rzeźby: Zamieranie, Stary aktor, Przemijanie, Nieznany, Tanatos, Sen II. Wystawa została przychylnie przyjęta przez krytykę.

Niewzruszone idee dobra i piękna rzeźbiarz po prostu omija. Interesują go natomiast i wciągają bez reszty nieuchronne procesy starzenia się człowieka, zamierania i śmierci. (…) Starość przedstawia Myjak pełnymi bryłami, których wewnętrzna dynamika rozsadza powierzchnię rzeźb, rujnuje statykę kompozycji, dając w końcu formę otwartą. Wzmagają to wrażenie znaczne zagłębienia, bruzdy i fałdy, często wcale nie pokrywające się z naturalnymi rysami twarzy, co także wzmacnia ekspresję realistycznych w zasadzie form.

Krauze, Wśród młodych twórców, „Życie Warszawy” nr 68, 21.111.1972

czerwiec: Adam Myjak został kierownikiem artystycznym i członkiem redakcji miesięcznika literackiego „Nowy Wyraz” Funkcję tę pełnił do 1980 roku. Miesięcznik „Nowy Wyraz” wychodził w latach 1972 – 1981.

Dziesięć roczników czasopisma składa się na wyczerpujący album sztuki tzw. pokolenia lat 70. (…) Trafny dobór nazwisk i konsekwencja Adama Myjaka w wieloletnim utrzymywaniu formuły działu plastycznego „Nowego Wyrazu” uczyniły zeń bogate i cenne źródło wiedzy o sztuce lat 70.

Sitkowska, Nowa figuracja – „Nowy Wyraz” w: Powinność i bunt. Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie 944-2000, ASP w Warszawie, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2004.

4 – 24 września: Uczestniczył w IV Festiwalu Sztuk Pięknych w Warszawie, pokazując rzeźbę z cyklu Tanatos.
14 września: Odbyła się uroczystość wręczenia Adamowi Myjakowi I nagrody w konkursie na „Medal Kopernikowski”.
Otrzymał I nagrodę i wyróżnienie w Ogólnopolskim konkursie medalierskim z okazji 30-lecia LWP.

1973

17 marca – kwiecień: Indywidualna wystawa Adama Myjaka w BWA w Bydgoszczy. Ekspozycja obejmuje 9 rzeźb wykonanych w gipsie patynowanym i betonie.
kwiecień: Powstała rzeźba Katedra, która rozpoczyna cykl popiersi.
28 sierpnia: Po raz pierwszy reprezentował Polskę na XV międzynarodowej wystawie medalierstwa z okazji kongresu FIDEM w Helsinkach
wrzesień: Uczestniczył w wystawie sztuki polskiej zorganizowanej w ramach obchodów Dni polskich w muzeum w Malmö. Jego eksponowano obok prac m.in. S. Kulona i S. Słoniny.
9 września, godz. 18.40: W programie z cyklu „Galeria 33 milionów”, emitowanym przez II program TVP została zaprezentowana twórczość Adama Myjaka.
wrzesień – październik: Wziął udział w wystawie zbiorowej „Obrazy, grafiki, rzeźby, nieoobrazy, nieografiki, nierzeźby” w galerii Studio w Warszawie.
10 października – 4 listopada: Na ogólnopolskiej wystawie „30 lat LWP w twórczości plastycznej” w warszawskiej Zachęcie Adam Myjak pokazał rzeźbę 1943 rok.
październik – grudzień: Na ogólnopolskiej wystawie malarstwa i rzeźby „V Spotkania krakowskie” artysta otrzymał nagrodę miasta Krakowa za pracę Katedra.

1974

19 stycznia – 4 lutego: Wystawa rzeźby Adama Myjaka w Galerii Sztuki BWA – Zamek w Szczecinie.
28 marca – 8 kwietnia: Myjak uczestniczył w wystawie „Dni Warszawy – małe formy rzeźbiarskie, portret, rysunek”, prezentującej twórczość warszawskich i berlińskich artystów, która odbyła się w Deutsche Historisches Museum w Berlinie.
8 – 28 kwietnia: Wystawa indywidualna w BWA w Piastowie.
8 lipca: W Sofii w nowym pawilonie wystawowym została otwarta ekspozycja „30 lat w LWP w twórczości plastycznej” – wybór z ubiegłorocznej wystawy w Zachęcie.
3 – 22 września: Rzeźby Adama Myjaka Tors, Blizna oraz Letarg eksponowano na V Festiwalu Sztuk Pięknych w galerii Zachęta w Warszawie. Artysta uhonorowany został srebrnym medalem.
wrzesień – październik: Na ogólnopolskiej wystawie młodego malarstwa, rzeźby i grafiki w BWA w Sopocie Myjak otrzymał medal.
31 września – 10 października: Wziął udział w wystawie „Polska 74”, imprezie o charakterze artystycznym i gospodarczym w Grugapark w Essen.
1 października: Adam Myjak kontynuował pracę pedagogiczną w pracowni doc. Stanisława Kulona w warszawskiej ASP na stanowisku starszego asystenta.
21 października: W Domu Artysty Plastyka w Warszawie została otwarta wystawa rzeźby Adama Myjaka. Wernisażowi towarzyszył wieczór poezji Jerzego Górzańskiego, Helmuta Kajzera, Krzysztofa Karaska, Jarosława Markiewicza i Krzysztofa Mrozowskiego. Obok głów artysta pokazał najnowsze prace – torsy z cyklu Katedry.
październik – listopad: Wziął udział w wystawie „Nowa generacja” w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.
8 listopada – 2 grudnia: Wystawa współczesnej polskiej rzeźby i medalierstwa w ramach dni polskiej kultury w Domu Sztuki w Oslo. Adam Myjak pokazał rzeźby i medale.

1975

9 maja – 15 czerwca: Adam Myjak jest uczestnikiem ogólnopolskiej wystawy „30 rocznica zwycięstwa nad faszyzmem w twórczości plastycznej” w warszawskiej galerii Zachęta. Otrzymał I nagrodę w kategorii rzeźby za pracę Zwycięzca.
24 maja: W Galerii BWA w Lublinie została otwarta wystawa rzeźby Adama Myjaka.

Bryła portretu czy popiersia – mówi Adam Myjak – ta najbardziej tradycyjna forma rzeźbiarska, zafascynowała mnie bez reszty. W formie tej – pozornie tylko zubożałej i zbanalizowanej – można jeszcze bez żadnych ograniczeń tyle powiedzieć o naszych sprawach, problemach.

W pracowni rzeźbiarskiej. Adama Myjaka pytania egzystencjalne.

Z artystą rozmawia W. Dzierko, „Za i przeciw” nr 10, III 1975.

11 lipca: Otwarcie ekspozycji 13 rzeźb Adama Myjaka w BWA w Białymstoku.
21 lipca – 15 sierpnia: Ogólnopolski konkurs i wystawa „Plastyka na zamówienie społeczne” zorganizowane w warszawskiej Zachęcie z okazji 30-lecia PRL. Adam Myjak został wyróżniony II nagrodą.
20 września – 9 listopada: Artysta uczestniczył w III Międzynarodowym Biennale Małych Form Rzeźbiarskich w Mücsarnok W Budapeszcie.
12 – 27 listopada: Wziął udział w wystawie ruchu „O poprawę” w Galerii Domu Artysty Plastyka w Warszawie.
1 – 30 grudnia: Wystawa rzeźby Adama Myjaka zaprezentowana została w Galerii BWA „Arsenał” w Poznaniu.

1976

29 stycznia: Wernisaż wystawy indywidualnej w bydgoskim BWA. Muzeum Okręgowe w Bydgoszczy zakupiło rzeźbę Katedra II z zamiarem wykonania odlewu w metalu i ustawienia go w przestrzeni miejskiej.
26 kwietnia: W Moskwie otwarta została ekspozycja sztuki polskiej „Artyści społeczeństwu”. Eksponowane prace zostały wybrane z wystawy w „Plastyka na zamówienie społeczne” (galeria Zachęta, 1975 r.)
27 czerwca: Adam Myjak zawarł małżeństwo z Barbarą Lisowską.
sierpień: Wystawa „Artyści społeczeństwu” została pokazywana w Neue Berliner Galerie w Berlinie.
3 – 19 września: Adam Myjak uczestniczył w „VI Festiwalu Sztuk Pięknych. Hommage Xaweremu Dunikowskiemu” w galerii Zachęta w Warszawie.
5 – 28 listopada: „Propozycje z Warszawy” – prezentacja prac wybranych artystów związanych z ruchem „O poprawę” w Nikolai Kirke w Kopenhadze.
8 listopada: Wystawa rzeźb i rysunków węglem Adama Myjaka w Galerii Sztuki Współczesnej (Staromiejski Dom Kultury) w Warszawie.

Jest rzeźbiarzem o ogromnej ekspansywności, zaznaczającym zawsze swą obecność, tam gdzie dzieje się coś istotnego i ważnego w sztuce. Od początku Myjak najbliższy jest prądowi nowej figuracji wywodzącemu się z malarstwa i znajduje swój własny język wypowiedzi.(…) Myjak działa zwartą formą – bryłą bardzo statyczną, modelowaną wewnątrz drapieżnie i nerwowo. W ten sposób buduje cykl swoich portretów – głów i torsów powykręcanych w cierpieniu, zastygłych w konwulsyjnym geście. Jest w tych rzeźbach coś z patosu, monumentalnego heroizmu, jednocześnie chęć jakby wdarcia się do wewnętrznego świata tych postaci. Ważną rolę u Myjaka odgrywa łączenie ekspresyjnej formy z kolorem, który ożywia i podkreśla modelunek. (…) w ostatnich pracach Myjaka widoczny jest wyraźny przełom. Powoli wychodzi rzeźbiarz z form już przez niego samego ogranych, do wypowiedzi bardziej syntetycznych. Podobają mi się wydłużone postacie, gdzie tylko niewielka zmiana formy ustawiona pod różnym kątem, podkreślona tylko światłem nadaje pracy ogromną wyrazistość, subtelność. W ostatnich pracach (nawet głowach) Myjak jest lekko kubizujący, zmienia formę ekspresji, pozbywa się koloru.

Szubert, Trochę z przekorą, „Kultura”, 5.XII.1976.

28 listopada – 1 stycznia 1977: udział w wystawie „Winterausstellung” w Kunstpalast Ehrenhof w Düsseldorfie.

1977

12 – 31 stycznia: Wystawa indywidualna Adama Myjaka w galerii Kordegarda w Warszawie. Artysta po raz pierwszy pokazał nowe prace – pełne figury.
1 marca – 30 września: Pracował na stanowisku dyrektora artystycznego w Spółdzielni Rękodzieła Artystycznego ORNO w Warszawie.
20 maja – 27 czerwca: Uczestniczył w VI Międzynarodowym Biennale „Sport w sztukach pięknych” w Pałacu Kryształowym w Madrycie.
23 maja: Otwarcie wystawy rzeźb Adama Myjaka w Domu Sztuki w Rzeszowie.

(…) twórczość Adama Myjaka, gdziekolwiek by szukać jej źródeł, jakkolwiek daleko czy blisko by je znajdować – jest sprawą zadziwiającą. Zadziwiająco jednolitą dojrzałą i pełną, jeśli sobie uświadomić, że artysta ma 30 lat. W jego kilkuletniej działalności mieści się twórczość, która by mogła wystarczyć na długie rzeźbiarskie życie. Twórczość rządzona własną dramaturgią zmian, wierna widocznym od początku założeniom, ale rozwijająca się i zmienna. (…) Twórczość autentyczna i autonomiczna, nie poddająca się modom i nakazom chwili.

Kotkowska, wstęp w: Adam Myjak. (kat. wyst.), BWA Rzeszów, Rzeszów, V1.1977.

30 maja: „Nowe kierunki” – objazdowa wystawa prac artystów z ruchu „O poprawę” otwarta została w Domu Kultury w Nevers.
26 czerwca – 2 października: Adam Myjak reprezentował sztukę polską na XIV Międzynarodowym Biennale Rzeźby w Antwerpii.
29 czerwca – 31 lipca: pokaz prac stypendystów Funduszu Rozwoju Twórczości odbył się w warszawskiej Galerii DAP.
25 sierpnia: W „Sztandarze Młodych” w cyklu „20 wybitnych młodych Polaków” została opublikowana wypowiedź artysty, w której podsumował on swój dotychczasowy dorobek twórczy.

Najbardziej lubię rzeźbić stare twarze. Wtedy są one najciekawsze, czas naniósł na nie swoje sprawy, pomarszczył je i wyszlachetnił. Rozmaitość losów odbiła już na nich swoje piętno. Kiedy robię nacięcia na moich głowach, nie próbuję dodawać im ładunku dramatycznego, ale oddać dramatyzm istnienia. Jesteśmy przecież wydani na pastwę przedziwnego eksperymentu i każdy z nas został stworzony po to, żeby przeżyć największą z możliwych tragedii. Umrzeć. A równocześnie tłumaczymy swe istnienie, tworzymy rzeczy piękne, budujemy ludzką godność i szlachetność.

Banachowska, Adam Myjak: niecierpliwie czekam na rzeźbę, „Sztandar Młodych” nr 202, 25.VIII.1977.

3 – 23 listopada: Wystawa członków ruchu „O poprawę” pt. „Nowe kierunki” zostaje przeniesiona do College des Jesuites w Reims.

1978

22 maja: Otwarcie kolejnej prezentacji wystawy „Nowe kierunki” na zamku w Blois.
6 lipca: Ostatnia edycja wystawy „Nowe kierunki” w Centre Internationale w Grasse.
maj – czerwiec – lipiec: Wziął udział w wystawie zbiorowej „W kręgu polskiej rzeźby współczesnej” w BWA w Koszalinie.
15 czerwca – 28 lipca: Rzeźby Adama Myjaka eksponowane były w Charlottenborg w Kopenhadze na wystawie „Współczesna rzeźba polska”, prezentującej prace rzeźbiarzy średniego i młodego pokolenia.
1 – 21 czerwca: Adam Myjak i Mieczysław Wejman pokazali swoje prace w Therminal Hotel w Karlovych Varach.
październik: Artysta zaprezentował swoje rzeźby w Galerii Sztuki i Literatury Ewy Dijk-Borkowskiej w Amsterdamie.
grudzień 1978 – lipiec 1979: Adam Myjak uczestniczył w przygotowanej przez Aleksandra Wojciechowskiego objazdowej wystawie „Współczesna rzeźba polska”, która była prezentowana

kolejno w: Palacio de Velázques w Madrycie 05.XII 30.1.1979), Museo de Bellas Artes w Bilbao 05.11 30.111.1979), Fundacao Gulbenkian w Lizbonie (V.l979) i Fundacio Juan Miró w Barcelonie 09.VI- 22.VII.l979). Ten pokaz współczesnej polskiej rzeźby, na którym znalazły się prace 16 artystów odniósł sukces za granicą. Myjak pokazał rzeźby z cyklu Sny i Katedry.

1979

Adam Myjak zaprojektował scenografię do sztuki „Prometeusz” wystawionej w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Głównym motywem projektu scenograficznego była monumentalna rzeźba.
1 lutego: Kontynuował pracę pedagogiczną na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP. Został nominowany na stanowisko adiunkta.
23 marca – 15 kwietnia: Prace Adama Myjaka uczestniczyły w prezentacji współczesnej polskiej rzeźby, która odbyła się w Muzeum Kolekcjonerów Sztuki w Bukareszcie w ramach obchodów dni polskiej kultury.
czerwiec: Myjak wziął udział w II Biennale Małych Form Rzeźbiarskich w BWA w Poznaniu.
13 lipca: Artysta wygrał konkurs na stypendium im. Wilhelma Lehmbrücka. W czasie dwuletniego pobytu w Duisburgu prowadził m.in. zajęcia z rzeźby na tamtejszym uniwersytecie. Rozpoczął eksperymenty z nowymi materiałami – łącząc w jednej pracy sztuczny kamień z polerowanym brązem.
12 września – 7 października: Na VII międzynarodowym biennale „Sport w sztukach pięknych” w Barcelonie Adam Myjak otrzymał nagrodę specjalną Hiszpańskiej Federacji Żeglarskiej za rzeźbę Żagiel.
24 października – 16 listopada: Wystawa „Małe formy rzeźbiarskie” przygotowana przez BWA w Poznaniu jako wybór z czerwcowego biennale zaprezentowana została w Instytucie Kultury Polskiej w Paryżu.

1980

30 stycznia – 4 marca: Adam Myjak uczestniczył w wystawie współczesnej rzeźby polskiej w Musée d’Art Moderne de la ville de Paris w Paryżu.
24 kwietnia – 30 maja: Z okazji inauguracji działalności polskiej galerii Depolma w Düsseldorfie zorganizowana została wystawa polskiej sztuki współczesnej.
sierpień: Wystawa „Współczesna rzeźba polska” została przeniesiona z Paryża do wrocławskiej galerii „Awangarda”.
wrzesień: Wystawa rzeźb Adama Myjaka i Antoniego Janusza Pastwy w Galerie Atlantis w Duisburgu. Myjak pokazał rzeźby, które wykonał w czasie pobytu na stypendium im. Wilhelma Lehmbrücka.
25 września – 22 grudnia: W galerii Depolma w Düsseldorfie odbyła się wystawa „Warschauer Künstler” prezentująca prace 50 artystów.

1981

24 marca – 21 kwietnia: W Wilhelm-Lehmbrück-Museum w Duisburgu odbyła się wystawa „Stypendyści Wilhelma Lehmbrücka 1979-81. Manfred Lepold, Walther Mertel, Adam Myjak, Manfred Vogel”
czerwiec: Prace Adama Myjaka eksponowane były na wystawie „Kameralna polska rzeźba współczesna ze zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie” w Stargardzie Szczecińskim.
Po wprowadzeniu stanu wojennego Adam Myjak wycofał się z oficjalnego życia artystycznego.

1982

marzec: Adam Myjak wziął udział w Międzynarodowym Konkursie Rzeźby Portretowej im Paula L. Weillera w Paryżu.

1983

marzec – październik: Adam Myjak i Antoni Janusz Pastwa pracowali nad Pomnikiem katyńskim. W1981 roku artyści wygrali konkurs na pomnik poświęcony ofiarom zbrodni w Katyniu. Pomnik wykonany w granicie miał stanąć na warszawskich Powązkach. Wybuch stanu wojennego opóźnił decyzję władz o rozpoczęciu realizacji pomnika. Pierwotna inskrypcja „Katyń” została zastąpiona napisem: „Żołnierzom polskim spoczywającym w ziemi katyńskiej”.
9 lipca – 26 sierpnia: Adam Myjak wziął udział w III Triennale Małej Rzeźby w Fellbach (Niemcy).
27 listopada – 30 grudnia: Artysta uczestniczył w IV Triennale Małych Form Rzeźbiarskich w Hanowerze.
9 grudnia: Prace Adama Myjaka brały udział w pierwszej wystawie „Walizkowców” w pracowni Marka Sapetty przy Al. Wojska Polskiego 2.

1984

wrzesień – październik: W poznańskim Arsenale obyła się wystawa „Rzeźba polska 1944 – 1984”
14 października: Z okazji obchodów 100-lecia ogłoszenia Uniwersału Połanieckiego odbyła się uroczystość odsłonięcia w Połańcu pomnika Tadeusza Kościuszki autorstwa Adama Myjaka.
Adam Myjak otrzymał wyróżnienie w konkursie na projekt pomnika Powstania Warszawskiego.

1985

11 stycznia: Narodziny drugiego syna, Aleksandra.
kwiecień – maj: Prace Adama Myjaka uczestniczyły w prezentacji „Kolekcja sztuki współczesnej Muzeum Narodowego w Szczecinie”, która odbyła się w BWA we Wrocławiu.

1987

5 lipca – 20 września: Artysta wziął udział w X Międzynarodowym Biennale Sztuki Krajów Nadbałtyckich w Kunsthalle w Rostocku. Otrzymał nagrodę honorową.

1988

1 lutego: Adam Myjak został mianowany na stanowisko docenta w ASP w Warszawie.
16 maja: Pierwsza po długim okresie nie uczestniczenia w oficjalnym życiu artystycznym prezentacja rzeźb Adama Myjaka w Galerii Centrum Sztuki „Studio” w Warszawie. Znalazły się na niej przede wszystkim nieznane prace artysty z lat 80-tych; ogromnych rozmiarów głowy jakby „wyrastające” bezpośrednio z podłoża oraz rzeźby z cyklu Figury – kroczące postaci pozbawione głów i rąk. Po raz pierwszy Myjak pokazał prace wykonane w brązie oraz obiekty ze sztucznego kamienia inkrustowane polerowanym brązem.

W odróżnieniu od wielu rzeźbiarzy Myjak sam woli wykonywać różne, na poły techniczne czynność, przy przygotowywaniu swoich prac. Sam spawa odlane przez kogoś innego części brązowych rzeźb, sam je później cyzeluje i patynuje. Uważa za niezbędne ze względu na ich ostateczny kształt, za który chce w pełni odpowiadać. Ma także ustalony rytm pracy – pracuje codziennie, o ile pozwalają mu na to zajęcia w Akademii. Corocznie powstaje kilka rzeźb.

Taranienko, Sezony II w: Adam Myjak. Rzeźba (kat. wyst.), Galeria Centrum Sztuki „Studio”, Warszawa, V.1988.

grudzień: W Ośrodku Propagandy Sztuki w Łodzi odbyła się retrospektywna wystawa twórczości Adama Myjaka. Ekspozycja była następnie prezentowana w innych liczących się galeriach w Polsce. Towarzyszył jej obszerny, bogato ilustrowany katalog.

Próbowałem dawniej dorabiać ideologię do mojej rzeźby, dlaczego człowiek, dlaczego głowa – ale naprawdę szedłem za instynktem, za intuicją. Na początku podejmowałem różne próby, akże niefiguratywne. Wszystkie one bazowały na wyspekulowanym pomyśle, chciałem być odkrywczy czy oryginalny, czułem się w tym niezręcznie, poruszałem się po niepewnym gruncie. (…) Stwierdziłem, że nie będę siebie oszukiwał – w figuracji czuje się najlepiej i najpewniej. Lubię to i jak gdyby sama ręka do tego prowadzi. Najpierw rodzi się pomysł, idea, koncepcja. Nie mogę powiedzieć, że mam rzeźbę zaprojektowaną do końca. W trakcie pracy wszystko się przetwarza. Pierwszy sygnał powstaje w kontekście do innych rzeźb i jest ich następstwem. Cały czas podążam za instynktem niemal zwierzęcym. Oczywiście, gdy człowiek ma już kilka prac może nawet sam budować swoją filozofię.

Z artystą rozmawia W. Wierzchowska w: Adam Myjak. Rzeźba. (kat. wyst.) , Ośrodek Propagandy Sztuki, Łódź, XII.1988; Arsenał, Poznań, I-II.1989; Galeria Awangarda, Wrocław, IV-V. 1989; Pawilon Wystawowy, Kraków, VII 1989; Galeria Sztuki Współczesnej SWA, Szczecin, X-XI.1989.

1989

styczeń – luty: Wystawa retrospektywna Adama Myjaka została przeniesiona z Ośrodka Propagandy Sztuki w Łodzi do Galerii Arsenał w Poznaniu.
12 sierpnia – 17 września: W Kunstmuseum w Bochum odbyła się wystawa prezentująca ponad 30 rzeźb Myjaka. Większość prac z wystawy zostało zakupionych przez muzeum oraz prywatnych kolekcjonerów z Niemiec.
kwiecień – maj: Retrospektywa Myjaka była eksponowana w Galerii Awangarda we Wrocławiu.
1 września: W roku akademickim 1989/1990 Adam Myjak pełnił funkcję Dziekana Wydziału Malarstwa ASP w Warszawie. Prowadził zajęcia z rzeźby dla studentów Wydziału Malarstwa.
25 września – 15 października: Rzeźba Myjaka była eksponowana na pierwszej części wystawy „Grupa 21” w Galerii Centrum Sztuki „Studio” w Warszawie.
lipiec: Kolejna prezentacja wystawy retrospektywnej rzeźby Adama Myjaka w Pawilonie Wystawowym w Krakowie.
październik – listopad: Ostatnia edycja retrospektywy Myjaka w Galerii Sztuki Współczesnej BWA w Szczecinie.
kwiecień – maj: W Muzeum Śląskim w Katowicach miała miejsce wystawa rzeźb Adama Myjaka i rysunków Zygmunta Magnera.
28 grudnia: Wernisaż wystawy indywidualnej w Galerii 72 w Chełmie.
Adam Myjak otrzymał nagrodę „Projektu” za rok 1989.

1990

8 – 14 stycznia: Artysta uczestniczył w zakończonej aukcją zbiorowej wystawie „Artyści dla Rzeczypospolitej” w Centrum Sztuki Studio w Warszawie.
lipiec: Indywidualna wystawa w Galerie an der Bergstrasse w Weinheim.
14 listopada: Uzyskał tytuł profesora.
lndywidualna wystawa na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Lublinie.
grudzień: Adam Myjak został wybrany na rektora ASP w Warszawie.

1991

luty – marzec: Wziął udział w wystawie „Niech żyje sztuka na początku” w Galerii Sztuki Współczesnej BWA na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie.
jesień: Indywidualna wystawa Adama Myjaka została pokazana w Instytutach Kultury Polskiej w Pradze i Bratysławie oraz w Muzeum Trnava w Trnavie.

1992

styczeń: BWA w Suwałkach zorganizowało wystawę „Ziemia”, na której zaprezentowano dokumentację z plenerów poświęconych sztuce ekologicznej, które od 14 lat odbywały się nad Wigrami. Myjak uczestniczył w „Spotkaniach Suwalskich” w 1987 roku.
październik: W Centrum Sztuki Studio w Warszawie odbyła się wystawa Adama Myjaka „Dedykacja” poświęcona pamięci Helmuta Kajzara, wybitnego niemieckiego dramaturga i reżysera teatralnego, z którym autor był zaprzyjaźniony. Głównym elementem ekspozycji była rzeźba Dom, którą Myjak niegdyś ofiarował przyjacielowi.

1993

12 lutego – 7 marca: Adam Myjak uczestniczył w wystawie „My – dzisiaj. O sztuce pokolenia lat siedemdziesiątych” w Galerii Miejskiej BWA w Poznaniu.
13 marca – 12 kwietnia: Wystawa „My – dzisiaj” była prezentowana w Ośrodku Propagandy Sztuki w Łodzi.
29 marca – 3maja: Wystawa „Adam Myjak. Rzeźba” w warszawskiej galerii Zachęta. Ekspozycja obejmowała 21 rzeźb z lat 1979 – 1992 z cyklów: Figury, Sen, Maski oraz pracę z nowego cyklu Figury upadłe. Równocześnie rzeźby i rysunki artysty były prezentowane w Galerii Grafiki i Plakatu przy ul. Hożej w Warszawie.
24 kwietnia – 15 maja: Wystawa „My – dzisiaj” została przeniesiona do Galerii DAP w Warszawie.
maj – czerwiec: Wystawa rzeźby Adama Myjaka w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
17 lipca: Otwarcie wystawy Adama Myjaka na zamku w Reszlu.
18 – 25 października: W ramach I Małego Festiwalu Form Artystycznych zorganizowanego przez Małą Galerię w Nowym Sączu odbył się pokaz rzeźb Adama Myjaka.

Trwałość dzieła uważam, za jedną z najważniejszych cech sztuki. Kontaktu z nimi nigdy nie zastąpi choćby najlepiej wykonana dokumentacja. Idea pracy, pozbawiona materii, czy ważne nawet przeżycia, związane z jej wytworzeniem, to zbyt mało. (…) lubię przekształcać starsze rzeźby. Nawet takie, które były już pokazywane i wpisały się w historię moich wystaw. Po jakimś czasie zmieniam ich kolorystykę bądź układ. Nie ma dla mnie rzeźby skończonej. Ideałem byłoby coś, co dałoby się ciągle przebudowywać.

Trwałość i przemijanie. Z Adamem Myjakiem rozmawia Zbigniew Taranienko, „Dom &Wnętrze” nr 1(8), I.1993.

listopad: Adam Myjak pokazał swoje prace w foyer Teatru Wielkiego w Łodzi. Wystawa uświetniła premierę pery Krzysztofa Pendereckiego Ubu rex.
Adam Myjak ponownie objął stanowisko rektora warszawskiej ASP.

1993 – 1994

Uczestniczył w prezentowanej we Francji wystawie „Top Five. 5 sculptures de Pologne. Sylwester Ambroziak, Tomek Kawiak, Adam Myjak, Robert Sobociński, Krzysztof Zarębski”.

1994

13 kwietnia: Otwarcie wystawy indywidualnej Adama Myjaka w Muzeum Okręgowym w Legnicy.
kwiecień: Wystawa rzeźb Adama Myjaka w Galerii Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Lublinie w ramach „I Lubelskiego Forum Sztuka – Edukacja”
7 lipca – 31 sierpnia: Wystawa „Rzeźba Adama Myjaka” w Muzeum Rzeźby Alfonsa Karnego w Białymstoku.
11 listopada – 31 grudnia: Prezentacja rzeźb Adama Myjaka w Galerii Sztuki Współczesnej BWA w Katowicach.
Adam Myjak pokazał swoje rysunki w foyer Teatru im. S. Wyspiańskiego w Katowicach.

Dotychczas rysunek był tylko dopełnieniem – ze względu na odpowiedzialność. Mówiąc inaczej, nie miałem odwagi. Ale taka wystawa mi się przydarzyła. W teatrze im. Wyspiańskiego w Katowicach (gdzie mają świetne ekspozycyjne foyer) pokazałem niedawno same rysunki. Okazały się czytelne dla widza i samowystarczalne. Więc mogę powiedzieć, że początek już był. Przez cały czas w jednakowym stopniu jestem zafascynowany rysunkami Giacomettiego. To nie ma nic wspólnego z zainteresowaniem przejściowym, w danej chwili itp. Oczywiście, one są opowieściami o jego rzeźbach, ale nie wiadomo, tak naprawdę, co u niego było pierwsze, rysunek czy rzeźba. I nie jest to najważniejsze. Mogą one istnieć rozdzielnie, mogą się uzupełniać na prawach równości. Giacometti zresztą mówi i poprzez malarstwo. Ten rysunek, czy raczej ten rysunek rzeźbiarza, jest dla mnie wzorcowy. Planuję rysować coraz więcej.

Z Adamem Myjakiem rozmawia Danuta Wróblewska, „Pokaz” nr 3(12), IX.l995.

Wystawa indywidualna Adama Myjaka odbyła się w Galerii Sztuki Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie.

1995

9 – 25 maja: Adam Myjak wziął udział w wystawie zbiorowej „Rysunek” z cyklu „Artyści Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie” zorganizowanej w Galerii ASP 3a w Warszawie.

1996

29 stycznia – 11 lutego: W warszawskiej Zachęcie odbyła się wystawa „Artyści polscy dla Muzeum w Vukowarze”. Eksponowane prace zostały przekazane do zbiorów Muzeum w Vukowarze zniszczonego podczas wojny na terenach byłej Jugosławii. Adam Myjak ofiarował rysunek Szkic do figur.
15 marca: Prace Adama Myjaka były prezentowane na wystawie „Kolekcja 1990 – 1995. Sztuka XX wieku. Zbiory Muzeum Narodowego we Wrocławiu”.
12 kwietnia – 12 maja: W ramach cyklu wystaw prezentujących prywatne kolekcje sztuki artystów i osób ze środowiska artystycznego warszawska Kordegarda zorganizowała ekspozycję „Galeria domowa ze zbiorów Adama Myjaka”. Obrazom towarzyszyła rzeźba Adama Myjaka – Sen z 1977 roku.
6 maja – 16 czerwca: Rzeźby Adama Myjaka eksponowane były w Muzeum Narodowym w Warszawie na wystawie „Rzeźba poIska XX wieku w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie”.
14 czerwca – 21 lipca: Wystawa „The Contemporary Warsaw Masters” w 1112 Gallery the Society for Arts w Chicago. Obok Adama Myjaka udział wzięli: Jan Dobkowski, Antoni Fałat, Stefan Gierowski, Jan Lebenstein, Eugeniusz Markowski, Henryk Musiałowicz, Jerzy Przybylski, Adam Styka, Jan Tarasin, Jerzy Tchórzewski, Ryszard Winiarski.
18 czerwca: Na inauguracji XV Międzynarodowego Biennale Plakatu w Muzeum Plakatu w Wilanowie wręczono laureatom statuetki autorstwa Adama Myjaka.
22 czerwca: Pokaz prac Adama Myjaka w galerii ARS LONGA w Milanówku koło Warszawy. Rzeźby eksponowane były również w parku otaczającym willę. Dzieła artysty weszły w skład stałej ekspozycji galerii.
6 listopada – 1 grudnia: rzeźby Portret I z 1971 i Portret II z 1974 były prezentowane na wystawie „Andrzej Wajda. To lubię” w Pałacu Sztuki TPSP w Krakowie.
18 grudnia – 5 stycznia 1997: Centrum Sztuki Studio w Warszawie pokazało prezentowaną latem w Chicago wystawę „Postawy. Sztuka warszawskich artystów”.

W 1997 roku wystawa eksponowana była w Galerii Sztuki Współczesnej BWA w Olsztynie.

1997

7 lutego – 2 marca: Prace Adama Myjaka pokazane zostały na wystawie „Pokolenia” zorganizowanej w warszawskiej galerii Zachęta z okazji 25-lecia Galerii Studio.
marzec: Artysta wystawiał w Galerii BWA w Ostrowcu.

1998

2 lipca: Otwarcie indywidualnej wystawy rzeźb Adama Myjaka w Muzeum Przyrodniczym w Międzyzdrojach w ramach „Wakacyjnego Festiwalu Gwiazd”. Przez kolejne lata Myjak będzie pełnił funkcję opiekuna artystycznego imprez kulturalnych odbywających się podczas festiwalu. Zaprojektował słynną Aleję Gwiazd, na której zostały umieszczone odlewy dłoni wybitnych artystów teatralnych i filmowych wykonane w brązie przez jego studentów.
sierpień: Udział w zbiorowej wystawie „Nad realizmem” w Galerii Top-Art wGdańsku.
13 – 14 listopada: Pokaz nowych obiektów pozyskanych do kolekcji galerii Studio towarzyszący promocji albumu „Kolekcja Studio. Dzieła i twórcy”. Adam Myjak ofiarował galerii Ludzki pejzaż.
10 grudnia – 4 stycznia 1999: Zorganizowana przez Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Plastyków wystawa „Tunel czasu. Warszawska rzeźba końca wieku” była prezentowana w Galerii DAP w Warszawie.

1999

9 stycznia – 15 lutego: Wystawa „Tunel czas. Warszawska rzeźba końca wieku” została przeniesiona do Galerii Oranżeria Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
19 lutego – 21 marca: Kolejna edycja wystawy warszawskiej rzeźby w Salonie Sztuki Współczesnej w Bydgoszczy.
6 marca – 2 kwietnia: W Galerii Oranżeria Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku odbyła się wystawa prezentująca prace studentów ASP w Warszawie zatytułowana „Pracownia Adama Myjaka”.
12 – 30 kwietnia: W Centrum Sztuki Studio w Warszawie otwarta została wystawa podsumowująca dotychczasową twórczość rzeźbiarską Adama Myjaka. Po raz pierwszy artysta pokazał prace z cyklu Reminiscencje – głowy wykonane z blachy cynkowej. Uwagę krytyków wzbudziły również polichromowane rzeźby z gipsu i stiuku o bardzo intensywnej kolorystyce. Ekspozycji towarzyszył dwutomowy katalog.

Myślę, że poza pojęciem Boga, powinny istnieć jeszcze jakieś trwałe wartości, które określają ludzką cywilizację…(…) Wierzę więc, że komunikat o dzisiejszym czasie, przekazany w formie rzeźbionej głowy, czy jakiegoś rysunku, może przetrwać i za kilka tysięcy lat może zostać na nowo odczytany… Wierzę, że sztuka przetrwa. .. Twórczość jest utrwaleniem siebie, ale jednocześnie przenosi pewien program, który można by nazwać „ekologią ludzkiej egzystencji”. Dotyczy on człowieka w ogóle.

Przestrzeń pamięci. Z artystą rozmawia Z. Taranienko w: Adam Myjak. Rzeźby z lat 1970-1995 (kat. wyst.), Galeria Studio, Warszawa, IV 1999.

28 maja: Otwarcie wystawy rzeźb i rysunków Adama Myjaka w Galerii Grafiki i Plakatu przy ul. Hożej w Warszawie.
1 września: Artysta otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.
21 grudnia: Wystawa rzeźb Alfonsa Karnego i Adama Myjaka zainaugurowała działalność nowej galerii „Przy Operze” mieszczącej się w foyer Teatru Wielkiego w Warszawie.
grudzień: Adam Myjak wziął udział w konkursie na pomnik Jana Pawła II, który miał stanąć na pl. Wolności w Poznaniu. Trzy równorzędne nagrody przyznano Adamowi Myjakowi, Maciejowi Szańkowskiemu oraz Stanisławowi Radwańskiemu i Hubertowi Smużyńskiemu.

Projekt nie był realizowany.

Adam Myjak został ponownie wybrany na rektora warszawskiej ASP.

2000

kwiecień: Indywidualna wystawa w Galerii OPUS we Wrocławiu przy pl. Kościuszki 16.
28 lipca: Wernisaż wystawy najnowszych prac Adama Myjaka w Galerii Zamek w Reszlu.
2 czerwca: W warszawskiej Kordegardzie odbyła się wystawa „Trzy projekty Andrzeja Wajdy”. Adam Myjak został zaproszony do współpracy przy realizacji jednego z projektów – Pomnika Solidarności. Zgodnie z koncepcją Wajdy miał on przedstawiać orła wyłaniającego się z morza Bałtyckiego. Na wystawie pokazano rysunkowe szkice do pomnika wykonane przez Adama Myjaka.
3 czerwca: Myjak jest kuratorem i uczestnikiem wystawy – aukcji „Piękno w sztuce – wizja kobiety 2000” zorganizowanej w hotelu Sheraton w Warszawie przez Grupę ABK i firmę poligraficzną Océ Poland. Dochód ze sprzedaży prac wykonanych przez znanych polskich twórców specjalnie na tę wystawę został przeznaczony na wsparcie warszawskiej ASP. Kolejne edycje imprezy miały miejsce w Poznaniu, Krakowie i Szczecinie.
7 grudnia: Duża indywidualna wystawa Adama Myjaka z okazji 30-lecia pracy twórczej w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie.
21 grudnia – 28 stycznia 2001: W galerii Kordegarda w Warszawie miała miejsce wystawa Adama Myjaka „Poszukiwanie błękitu”.

2001

styczeń – 9 kwietnia: Wystawa indywidualna Adama Myjaka przygotowana przez Państwową Galerię Sztuki w Sopocie była pokazywana w salach wałbrzyskiego BWA w zamku Książ.

2002

marzec – kwiecień: Wystawa rzeźby Adama Myjaka i malarstwa Mariana Czapli „Spotkanie 1” w siedzibie Ośrodka Praktyk Teatralnych Gardzienice w Lublinie.
3 maja: Uroczystość odsłonięcia Kwadrygi Apollina, monumentalnej rzeźby z brązu, zdobiącej fasadę Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Autorem niezrealizowanej koncepcji umieszczenia na frontonie Teatru Wielkiego rzeźby przedstawiającej Apollina kierującego rydwanem zaprzężonym w cztery konie był Antonio Corazzi, twórca pierwotnego projektu gmachu teatru. Z inicjatywą zrealizowania tej idei po blisko 180 latach wystąpił ówczesny dyrektor Teatru Wielkiego- Waldemar Dąbrowski. Autorami projektu kwadrygi byli Adam Myjak i Antoni Janusz Pastwa. Praca nad rzeźbą trwała ponad 3 lata. Uroczystego odsłonięcia warszawskiej Kwadrygi dokonał Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski.
Rozpoczęła się czwarta kadencja rektorska Adama Myjaka w warszawskiej ASP.

2003

7 – 21 maja: W Galerii 261 w ASP w Łodzi odbyła się wystawa rzeźb i rysunków Adama Myjaka.
25 maja – 18 czerwca: Wystawa rzeźb Adama Myjaka w Galerii Sztuki Współczesnej „Profil” w Centrum Kultury „Zamek” w Poznaniu.

2004

17 marca – 22 czerwca: Prace Adama Myjaka prezentowane były na zbiorowej wystawie „Tchnienie. Rzeźby z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie” zorganizowanej w wyniku współpracy muzeum z Mazowiecką Spółką Gazownictwa. Ekspozycja polskiej rzeźby XX wieku odbyła się w Muzeum Gazownictwa w Warszawie przy ul. Kasprzaka 25.
1 – 25 kwietnia: Artysta uczestniczył w wystawie i aukcji „Bliźniemu swemu 2004” zorganizowanej przez BWA w Rzeszowie na rzecz Towarzystwa Pomocy im. Św. Alberta.
25 kwietnia – 23 maja: Adam Myjak wziął udział w zbiorowej wystawie z cyklu „Paleta Erosa” w Galerii Profil w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu.
28 kwietnia – 22 maja: W ramach Dni Kultury Polskiej odbyła się w Wilnie wystawa polskiej sztuki współczesnej przygotowana przez Okręg Warszawski ZPAP.
18 września – 24 października: Uczestniczył w wystawie „Powinność i bunt” zorganizowanej z okazji 100-lecia ASP w Warszawie. Wystawa była prezentowana w warszawskiej Zachęcie.
październik: Wystawa rzeźb Adama Myjaka w Galerii Współczesnej Sztuki Polskiej w Chojnicach.
1 grudnia – 9 stycznia 2005: Adam Myjak wziął udział w wystawie rzeźby „Forma człowieka” zorganizowanej w Królikarni w Warszawie w ramach obchodów 100-lecia warszawskiej ASP.

2005

21 czerwca – 21 sierpnia: Wystawa Adama Myjaka „Rzeźby i rysunki” Zachęta – Warszawa.
wrzesień: Warszawa-Otrzymuje Złoty Medal Gloria Artis.
październik: Wystawa rzeźby i rysunku w Małopolskiej Galerii Sztuki „Dwór Karwacjanów”, Gorlice
Złoty Wawrzyn za realizację Kwadrygi na Teatrze Wielkim w Warszawie z Antonim Januszem Pastwą.

2006

kwiecień – maj: Wystawa rzeźby w Muzeum Malczewskiego w Radomiu.
wrzesień: Realizacja pomnika „Homo Homini” w Kielcach.

2007

30 czerwca – 26 sierpnia: Wystawa rzeźby w Muzeum Rzeźby – Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko.
wrzesień: Wystawa rzeźby w Muzeum Okręgowym w Rzeszowie.
19 października – 7 listopada: Wystawa rzeźby i rysunku w Galerii Miejskiej w Tarnowie.
Wystawa rzeźby i fotogramów w Galerii Pod Podłogą w Lublinie.

2008

Powstaje „Autorska Galeria Rzeźby – Kamienica”, Reszel
Zostaje Przewodniczącym Rady Programowej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku
grudzień – Wystawa rzeźby i rysunku w Muzeum Okręgowym w Lublinie

2009

Przyjęty w poczet członków czynnych Polskiej Akademii Umiejętności
Realizacja Rzeźby „Żubr” dla nowej siedziby Banku PKO SA
Realizacja trzech portretów (B. Ładysza, Hiolskiego, B. Paprockiego) dla Teatru Wielkiego

2010

Udział w wystawie z kolekcji CRP w Orońsku, PTTK Opatów
Kurator wystawa „Malarstwo w kręgu Akademii Sztuk Pięknych” , Galeria Zamek, Reszel
Udział w wystawie Polskiej Rzeźby w siedzibie Art-St. Urban, Szwajcaria
Udział w wystawie „Drewno, jako materia formy”, Muzeum Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku
Udział w wystawie z kolekcji CRP w Orońsku, Teatr Mały, Galeria Obok, Tychy

2011

Realizacja rzeźby „FENIKS II” na jacht dla dr Jana Kulczyka
Zostaje powołany na przewodniczącego międzynarodowego Jury na Pomnik Katastrfy Smoleńskiej
wrzesień – Wystawa rzeźby, Galeria Miejska, Gorzów Wielkopolski
Udział w wystawie „Współczesna rzeźba polska. Prace ze zbiorów CRP Orońsko”, Uniwersytet Ekonomiczny, Kraków
Udział w wystawie Alfabet rzeźby Ł.M.N., Muzeum Rzeźby Wspóczesnej, CRP w Orońsku, Galeria Gardzienice przy Ośrodku Praktyk Teatralnych w Lublinie
Wystawa Rzeźby w Instytucie Polskim w Rzymie (z Januszem Pastwą)
Realizacja portretu Bohdana Wodiczki dla Filharmonii Narodowej
Kurator „Wielkiej Wystawy Grafiki Polskiej”, Galeria Zamek – Reszel
Realizacja Rzeźby Zegara Słonecznego dla Warszawskich Łazienek